درخت كريسمس

واژه کريسمس (به انگليسي: Christmas)، به معناي توده مردم در روز مسيح^[۱] در حدود سال 1050 ميلادي به صورت واژه Christes maesse در انگليسي قديم به معني �جشن مسيح�، وارد زبان انگليسي گرديد و محققان معتقدند، گونه کوتاه‌تر آن يعني Xmass شايد در قرن سيزدهم براي نخستين بار به کار رفته باشد. واژه قديميتر �يول� (Yule) احتمالاً از واژه آلماني jōl يا انگلوساکسوني geōl که به جشن انقلاب زمستاني اشاره دارد، مشتق شده است. واژه‌هاي متناظر در ديگر زبانها چون، نَويداد (Navidad) در اسپانيايي، ناتاله (Natale) در ايتاليايي و نوئل (No�l) در فرانسوي، همگي معناي �ميلاد� را تداعي ميکنند و واژه آلماني Weihnachten، به معني �شب تقديس‌شده� ميباشد.

گرچه اناجيل چهارگانه تولد عيسي را با جزئيات شرح ميدهند، ولي هيچ تاريخي را ذکر نميکنند. تاريخدانان تاريخ دقيق زادروز عيسي را نميدانند، اما برخي با رجوع به اناجيل، ميلاد مسيح را در اعتدالين (بهار يا پاييز) واقع ميدانند. چنانکه در انجيل متي آمده که در هنگام ميلاد عيسي، �چوپانان گله هاي خود را به صحرا مي بردند�.

کليساي کاتوليک روم روز 25 دسامبر را به عنوان زادروز مسيح برگزيد تا به مراسم پگانيسم در آن زمان معنا و مفهوم مسيحي بخشد. براي نمونه، کليسا جشن زادروز ميترا خداي نور و روشنايي را با جشن بزرگداشت زادروز عيسي که عهد جديد او را نور و روشني جهان مينامد، جايگزين نمود. کليساي کاتوليک با اين اميد که پيروان آيين ميترا را به آيين مسيحيت وارد کند، به انها اجازه داد تا به عنوان بزرگداشت زادروز مسيح به برگزاري جشن و سرور خود در تاريخ معين شده پيشين ادامه دهند.

بابانوئل

شخصيتي که امروزه به شکل پيرمردي مهربان و چاق با لباس سرخ رنگ و ريشي سفيد و بلند، در هنگامه کريسمس در ميان برگزار کنندگان اين جشن ظاهر مي گردد به چندين اسم شناخته مي شود.

بابانوئل (Papa noel)، سانتا کلوز (Santa claus) و سنت نيکولا(Saint Nicola) از معروفترين اين اسامي اند.

 آئين هاي کريسمس