.:: فیتیله‌ای‌ها در "فیتیله شبانه" مهمان جمعه شب‌های شبکه دو می‌شوند ::.

برنامه "فیتیله جمعه تعطیله" به مدت 7 سال است که از آنتن شبکه دو سیما پخش می شود و از پر مخاطب ترین برنامه های کودک و نوجوان تلویزیون در سالهای اخیر به شمار می رود.
به گزارش خبرگزاری سینمای ایران، محمد طبیبی تهیه کننده و مجری طرح برنامه "فیتلیه شبانه" اظهار داشت: عموهای فیتیله ای به شبکه دو باز می گردند و این برنامه در قالبی دیگر تحت عنوان "فیتیله شبانه" در حال تهیه و تولید است.

تهیه کننده این برنامه گفت: برنامه "فیتیله شبانه" فعلاً در مرحله پیش تولید و رویکرد آن کودک و خانواده می باشد. این برنامه شامل آیتم های نمایشی و کلیپ های جدید با موضوعیت کودک و خانواده و همچنین انیمیشن های کوتاه و سرگرم کننده است که محمد مسلمی، علی فروتن و حمید گلی در نقش مجری ـ بازیگر با این برنامه همکاری خواهند داشت.

برنامه "فیتیله شبانه" قرار است در خرداد ماه، جمعه شب ها از شبکه دو سیما پخش شود. کارگردانی این برنامه را نیز محمد مسلمی به عهده دارد.

ساعت پخش دقیق این برنامه متعاقباً اعلام خواهد شد.
 

.:: ستارگان سینمای فرهادی ::.

:: اصغر فرهادی (بالا) - گلشیفته فراهانی، حمید فرخ نژاد، ترانه علیدوستی، پیمان معادی، هدیه تهرانی، شهاب حسینی، لیلا حاتمی(پایین) ::

پس از درخشش گروه بازیگری "چهارشنبه سوری" (هدیه تهرانی، حمید فرخ نژاد، ترانه علیدوستی و پانته آ بهرام) هم در جشنواره فیلم فجر و جشن خانه سینما و هم در نزد نویسندگان و منتقدان سینمایی، این روزها آرزوی همه بازیگران سینمای ایران بازی در فیلمی از اصغر فرهادی است. آرزویی که در دهه شصت و هفتاد و نیمه اول دهه هشتاد حضور در فیلمی از مسعود کیمیایی بود.

سه فیلم اخیر اصغر فرهادی (چهارشنبه سوری، درباره الی و جدایی نادر از سیمین) مملو از بازیهای درخشان است. به این بهانه، نگاهی خواهیم داشت به بازیهای درخشان بازیگران برتر دهه هشتاد در فیلم های اصغر فرهادی:

ترانه علیدوستی
پس از اینکه در اولین حضورش مقابل دوربین در "من ترانه پانزده سال دارم" سیمرغ بلورین جشنواره بیستم فیلم فجر را از آن خود کرد، در دومین فیلم سینمایی اش ثابت کرد که کسب سیمرغ تصادفی نبوده است: "شهر زیبا" (اصغر فرهادی، 1382). پس از آن در دو فیلم دیگر فرهادی هم خوش درخشید: چهارشنبه سوری و درباره الی. در "چهارشنبه سوری" در نقش روحی دختر خدمتکاری بازی کرد که روز چهارشنبه سوری وارد خانه ای در شمال شهر می شود که زن و شوهرش با هم اختلاف دارند. لهجه و نوع راه رفتن ترانه در نقش روحی از ویژگیهای بازی علیدوستی در "چهارشنبه سوری" است.

اما بازی ترانه در "درباره الی ..." به نظر نگارنده یکی از بهترین بازیهای درونی دهه هشتاد است. فقط کافی است به فصل دو نفره الی و احمد در ماشین نگاه کنیم: وقتی موبایل الی زنگ می خورد، یک آن تمرکزش بهم می ریزد. این بازی در نیمه دوم فیلم و پس از غرق شدن الی است که به چشم می آید. در تماشای دوم بازی ترانه را زیر نظر بگیرید، او واقعا معرکه بازی کرده است.

شهاب حسینی
شهاب حسینی وقتی در "درباره الی ..." بازی کرد که برای بازی در "محیا" برنده دیپلم افتخار شده بود و برای بازی در فیلم های "شمعی در باد"، "رستگاری در هشت و بیست دقیقه" کاندیدای دریافت جایزه بود. حسینی برای بازی در فیلم های "درباره الی" و "سوپراستار" کاندید سیمرغ شد که آن را برای "سوپراستار" گرفت. شهاب حسینی در "درباره الی ..." برخلاف "سوپراستار" که بازی اغراق شده ای را می طلبیده، رئال بازی کرد. نگاه کنید به واکنش احمد در فصل دونفره با سپیده در ماشین که وقتی سپیده به او از نامزد الی می گوید. بازی حسینی در این فصل اوج توانایی هایش است.

اما حسینی زمانی در "جدایی نادر از سیمین" بازی کرد که شاه نقشی در کارنامه سینمایی اش اضافه کرده بود: "پرسه در مه" (بهرام توکلی، 1388). بازی شهاب حسینی در نقش حجت در جدیدترین ساخته اصغر فرهادی وقتی گرانبهاتر از بازی او در "پرسه در مه" می شود که بدانیم حجت "جدایی نادر از سیمین" فرسنگها از "شهاب حسینی" دور است. مردی از طبقه کارگر و فقیر جامعه که باید به حق از همسرش دفاع کند، اما وقتی حرف پول به میان می آید حتی حاضر است گناه قسم دروغ همسرش را هم به عهده بگیرد. حسینی، "حجت" را به زیبایی بازی کرده است. فصل اولین رویارویی حجت با نادر در بیمارستان و همینطور فصل خودزنی اش در آشپزخانه گواهی است بر این مدعا.

فرامرز قریبیان
قریبیان پس از دریافت سیمرغ بلورین جشنواره هجدهم برای بازی در نقش دکتر بارانی در فیلم "مرد بارانی" و پس از سه سال دوری از سینما، دو بازی متفاوت و فراتر از تصور در دو فیلم از اصغر فرهادی به کارنامه سینمایی اش افزود: "رقص در غبار" (1381) و "شهر زیبا" (1382). قریبیان در "رقص در غبار" در نقش مرد مارگیر تنها و بدخلق عالی ظاهر شد و در "شهر زیبا" مرد مسنی را به زیبایی بازی کرد که تحت هیچ شرایطی حاضر نیست به خانواده قاتل دخترش رضایت بدهد.

فصل درددل مرد مارگیر با نظر (یوسف خداپرست) در حالی که سوار بر ماشین او را می برد تا به بیمارستان برساند در "رقص در غبار" و تمامی فصول "شهر زیبا" اوج درخشش بازیگری است که پنج دهه است در سینمای ایران بازی می کند.

هدیه تهرانی
پس از شش سال از بازی تحسین برانگیزش در "شوکران" (بهروز افخمی، 1378) در فیلمی دیگر درخشید و نام خود را بار دیگر سر زبانها انداخت: "چهارشنبه سوری" (1384). بازی در نقش مژده زنی که به حق به همسرش ظنین است. فصل درددل مژده با خواهرش (سحر دولتشاهی) در حمام را به یاد بیاورید که چطور با صدای گرفته و چشمانی خیس از خیانت مرتضی می گوید. همین یک فصل به یک سیمرغ بلورین می ارزد که جشنواره فیلم فجر آن را به هدیه تهرانی داد.

سیمرغی که قبلا هدیه آن را برای بازی در خور توجهش در فیلم "قرمز" (فریدون جیرانی، 1377) به دست آورده بود. هدیه تهرانی برای بازی اش در "چهارشنبه سوری" تندیس جشن خانه سینما را هم از آن خود کرد و تحسین منتقدان و نویسندگان سینمایی را هم برانگیخت.

گلشیفته فراهانی
وقتی گلشیفته فراهانی در اوج هنرنمایی اش در نقش سپیده مادری شیمیایی در فیلم "میم مثل مادر" ظاهر شد و تحسین همگان را برانگیخت، کسی فکر نمی کرد که فراهانی بتواند در فضایی غیر از یک ملودرام سوزناک و اشک انگیز اجرای معرکه ای داشته باشد. فراهانی باز هم در نقش سپیده مادری که الی مربی مهد فرزندش را با دوستان و خانواده اش در سفری به شمال همراه می کند تا او را با احمد آشنا کند در "درباره الی ..." بازی کرد.

پس از ناپدید شدن الی، بازی فراهانی آغاز می شود: نمایش گرفتار شدن سپیده در موقعیتی دشوار که از طرفی نمی تواند آبروی الی را ببرد و به نامزد او دروغ بگوید و از طرفی هم اگر راستش را بگوید آبروی خانواده و دوستانش در خطر است. در نیمه دوم فیلم، بازی گلشیفته در درباره الی ماندگار است. و جالب اینجاست که گلشیفته پس از بازی در "مجموعه دروغ ها"ی رایدلی اسکات در کنار لئوناردو دی کاپریو و با کوله باری از تجربه همکاری با گروهی هالیوودی در "درباره الی" بازی کرد. بازی فراهانی در "درباره الی" بهترین حضورش در سینمای ایران در دهه هشتاد بود.

حمید فرخ نژاد
در سال 1378 چهره ای ظهور کرد به نام حمید فرخ نژاد با بازی و نویسندگی در فیلم "عروس آتش". او سیمرغ بلورین جشنواره هجدهم و تندیس سومین جشن خانه سینما را گرفت، از جشنواره کارلوویواری جایزه گرفت و تحسین نویسندگان و منتقدان سینمایی را برانگیخت. دو سال بعد هم باز در نقش یک جنوبی در "ارتفاع پست" خوش درخشید و سه سال بعدش هم در "طبل بزرگ زیر پای چپ" جایزه جشنواره مسکو را گرفت و در "به رنگ ارغوان" خوب ظاهر شد.

اما بازی او در "چهارشنبه سوری" (1384) بود که چهره دیگری از او به نمایش گذاشت. فرخ نژاد در نقش مرتضی مردی که به همسرش خیانت می کند آنقدر عالی بود که نویسندگان و منتقدان سینمایی او را بهترین بازیگر جشنواره بیست و چهارم می دانستند اما سیمرغ بلورین به پرویز پرستویی برای "به نام پدر" رسید. کافی است به پلان سکانس مشاجره مرتضی و مژده در حضور روحی نگاه کنیم که اوج هنرنمایی اوست.

پیمان معادی
او را به عنوان فیلمنامه نویس فیلمهای آواز قو، عطش، شام عروسی، کافه ستاره و ... می شناختیم. اما حضورش به عنوان بازیگر در گروه بازیگران "درباره الی ..." تعجب همگان را برانگیخت. او آنقدر خوب بود که همه بازی خوبش را به هدایت فرهادی منتسب می کردند. اما فصل غرق شدن آرش دربست متعلق به معادی است.

بازیگر شدن معادی در "جدایی نادر از سیمین" رنگ جدی به خود گرفت. معادی در جدیدترین فیلم اصغر فرهادی بشدت متفاوت با شخصیت پیمان "درباره الی ..." ظاهر شد و نشان داد که حتی می تواند فارغ از نویسندگی، بازیگر درجه یکی هم باشد. البته او این روزها بشدت درگیر اولین فیلم سینمایی اش هم هست: "برف روی کاج ها". باید منتظر هنر کارگردانی او نیز باشیم

لیلا حاتمی
شاید تنها بازیگری که بیرون از فیلم های فرهادی، هنرش را به رخ همگان کشیده لیلا حاتمی باشد. او در "جدایی نادر از سیمین" آنقدر خوب است که در "لیلا"، "ارتفاع پست"، "بی پولی"، "چیزهایی هست که نمی دانی"، "سعادت آباد" و ... خوب بود. لیلا حاتمی بازیگر بزرگی است. او نقش سیمین را همانطور که باید، بازی کرد. زنی که می خواهد از ایران برود اما پس از اتفاقی که برای خانواده اش می افتد میان ماندن و رفتن می ماند.

نگاه کنید به بازی او در فصل رفتنش از خانه. فصلی که آمده بود تا بماند، اما اینبار تصمیم می گیرد که برود. لیلا حاتمی یک دو جین بازی ماندگار در کارنامه سینمایی اش ثبت کرده و بی شک یکی از بهترین بازیگران دهه هشتاد و نیمه دوم دهه هفتاد است.

مریلا زارعی
بازیگری که قبل از حضور بیادماندنی در "درباره الی" کمابیش درخشیده بود: "سربازهای جمعه" (1382)، "زن زیادی" (تهمینه میلانی)، "دست های خالی" (1385) و "دعوت" (ابراهیم حاتمی کیا).
زارعی در "درباره الی ..." بهترین بازی کارنامه سینمایی اش را ارائه کرد. نقش زنی عصبی به نام شهره که دلواپس غرق شدن پسرش در دریاست. نگاه کنید به فصلی که آرش را از غرق شدن نجات داده اند و شهره از ماشین پیاده می شود و هراسان اضطراب دیگران را نگاه می کند که نازی (رعنا آزادی ور) به او می گوید: "نترس، الیه" و شهره می گوید: "وای، نه" همین یک پلان برای اثبات بازی درخشان زارعی در "درباره الی ..." کافی است.

صابر ابر
از همان اولین حضورش به عنوان بازیگر در "مینای شهر خاموش" (امیرشهاب رضویان، 1385) که تندیس جشن خانه سینما را از آن خود کرد تا آخرین بازی اش در نقش کوتاهی در فیلم "آقا یوسف" (علی رفیعی، 1389) عالی بود. در این میان اما بازی اش در "درباره الی ..." حتی یک سر و گردن از دیگر بازیگران آن فیلم هم بالاتر بود. وقتی علیرضا وارد ویلا می شود و تا زمانی که نگاهش را از آینه ماشین به ساک الی می بینیم، صابر ابر معرکه است. بخصوص دومین فصل حضورش در ویلا که منجر به درگیری با احمد می شود و حتی بازی در سکوت او در اولین برخوردش با خانواده ها، بشدت تحسین برانگیز است.

ساره بیات
هنوز زود است بازی درخشان او در نقش راضیه در فیلم "جدایی نادر از سیمین" را تمام و کمال به هنر ساره بیات مرتبط بدانیم. او پس از دو بازی متوسط در دو سریال (یک مشت پر عقاب، بانو) و حضور در چند تله فیلم و یک فیلم سینمایی (مقلد شیطان) به گروه بازیگران "جدایی نادر از سیمین" پیوست.

فصل درگیری اش با نادر در خانه نادر و فصلی که در آشپزخانه به حجت می گوید که نمی تواند قسم بخورد اوج این هنرنمایی ساره بیات است که سیمرغ بلورین جشنواره بیست و نهم حقش بود. حقی که برای سابقه بازیگری به مهناز افشار داده شد. اما با این تفاسیر، دهه نود سینمای ایران حداقل یک پدیده خواهد داشت: ساره بیات

و ... دیگر بازیگران
حضور تحسین برانگیز آهو خردمند در "شهر زیبا" پس از حدود دو دهه دوری از بازیگری در سینمای ایران، حضور پانته آ بهرام در "چهارشنبه سوری" که زمینه ساز هنرنمایی اش با فیلم های "بچه های ابدی" (1385)، "پستچی سه بار در نمی زند" (1387)، "بدرود بغداد" و "هیچ" (1388) شد، بازی درخشان دو بازیگر جوان در فیلم های "رقص در غبار" (یوسف خداپرست) و "شهر زیبا" (بابک انصاری) که دومی هیچگاه نتوانست حتی به اندازه نیمی از درخشش در "شهر زیبا" در فیلم ها و سریالهای پس از آن بدرخشد، بازی فراتر از تصور مانی حقیقی در "درباره الی" که به حضورش در فیلم های "آسمان محبوب" و "ورود آقایان ممنوع" و فیلم خودش "پذیرایی ساده" انجامید.

اصغر فرهادی تا به حال پنج فیلم ساخته و دست کم بیست و سه بازی ماندگار در کارنامه بازیگری بازیگرانش ثبت شده است. رکورد بسیار خوبی است که تا به حال هیچ کارگردان ایرانی به آن دست نیافته است. منتظر ثبت نقش آفرینی های معرکه دیگری از بازیگران سینمای ایران در فیلم های اصغر فرهادی می مانیم.

منبع : فیلم نیوز
 

.:: فروش روزانه فیلمها در تهران ::.

تا 12 اردیبهشت ماه؛
فروش روزانه فیلمها در تهران

به گزارش خبرگزاری سینمای ایران، آمار فروش رسمی سینماهای تهران از سوی بنیاد سینمایی فارابی اعلام شد. بنابر این گزارش، آمار فروش تا 12 اردیبهشت ماه در سینماهای تهران به شرح ذیل است:

فیلم سینمایی "اخراجی‌ها3" ساخته مسعود ده‌نمکی، با 46 روز اکران در 30 سینما، 21،072،940،000

فیلم سینمایی "جدایی نادر از سیمین" به کارگردانی اصغر فرهادی با 46 روز اکران در 27 سینما، 18،407،960،000

فیلم سینمایی "یکی از ما دونفر" به کارگردانی تهمینه میلانی با 46 روز اکران در 6 سینما، 3،674،401،000

فیلم سینمایی "سه درجه تب" به کارگردانی محمد رضا صلاحمند با 39 روز اکران در 9 سینما، 2،217،445،000

فیلم سینمایی "زن‌ها شگفت انگیزند" به کارگردانی مهرداد فرید با 40 رور اکران در 3 سینما، 1،242،775،000

فیلم سینمایی "خیابان بیست و چهارم" به کارگردانی سعید اسدی با 13 روز اکران در 14 سینما، 482،945،000

فیلم سینمایی "برف روی شیروانی" به کارگردانی محمد هادی کریمی با 13 روز اکران در 8 سینما، 471،976،000

فیلم سینمایی "مرهم" به کارگردانی علیرضا داودنژاد با 6 روز اکران در 18 سینما، 264،700،000

منبع : سینما پرس
 

.:: با بازی داریوش اسدزاده؛ تصویربرداری"مرگ در می زند" پایان یافت ::.

تصویربرداری تله فیلم "مرگ در می زند" به کارگردانی مرتضی رزاق کریمی امروز به پایان می رسد.
به گزارش خبرگزاری سینمای ایران،مصطفی رزاق کریمی، تهیه کننده این فیلم تلویزیونی با بیان این مطلب گفت: تصویربرداری صحنه های داخلی ما به پایان رسیده و چند جلسه نیزدر سطح شهر تهران تصویربرداری داریم که امروزتمام می شود. این فیلم تلویزیونی که 26 فروردین کلید خورده بود، امروز پنج شنبه 15 اردیبهشت به کار خود پایان می دهد.

داریوش اسد زاده، کوروش تهامی، ناصر گیتی جاه، گلاره عباسی، بهار نوحیان و هومن کیایی از بازیگران"مرگ در می زند"هستند.

این تله فیلم که ساختاری طنزگونه دارد، درباره پیرمرد تنهایی با بازی داریوش اسدزاده است که دور از فرزندانش زندگی می کند، او با جوانی(کوروش تهامی) آشنا می شود که او هم دچار مشکلات زیادی است.برخورد این دو باعث تحول در زندگیشان می شود و...

"مرگ در می زند" به تهیه کنندگی مصطفی رزاق کریمی در گروه مناسبت های مرکز سیمافیلم تولید می شود که داستان آن با روز پدر هماهنگی دارد و برای این مناسبت از تلویزیون پخش خواهد شد.

منبع : سینما پرس
 

.:: بازیگر نقش "سوپرمن" درگذشت ::.

.:: نگاهی به فیلم جدایی نادر از سیمین ::.

تلخی بی پایان

جدایی نادر از سیمین آخرین قسمت از سه گانه فرهادی (پس از چهارشنبه سوری و درباره الی...) درباره دروغ (پنهانکاری) و قضاوت است. البته قضاوت در تمام 5 فیلمی که تاکنون فرهادی ساخته همواره جزء دغدغه های مهم او بوده است. در"رقص در غبار" پسر جوان، زنش(که عاشقش است) را بخاطر حرف و شایعات مردم درباره مادر او طلاق می دهد بدون اینکه درستی این حرفها برایش اثبات شده باشد.موضوع "شهر زیبا"درباره اصرار پدر پیری مبنی بر قصاص پسر نوجوانی است که قاتل دخترش بوده و حالا به 18 سالگی(سن قانونی برای قصاص) رسیده است. اما در این 3 فیلم اخیر توجه او به مقوله قضاوت خیلی شفافتر به چشم می خورد. در"چهارشنبه سوری"شاهد زنی عصبی و بهانه جو هستیم که به شوهر مظلومش سوءظن دارد اما بعد می فهمیم قضاوتمان اشتباه بوده و مرد واقعاً خیانتکار است.

در"درباره الی..." با زنجیره ای از دروغها مثل: دروغ الی به دیگران درباره زندگی اش، دروغ سپیده به دیگران در خصوص ناآگاهی اش از زندگی الی، دروغ همگی به نامزد الی در خصوص ماجرای الی و...و همچنین قضاوتهای نادرست، شتابزده و احساسی افراد روبرو هستیم. نگاه کنید به نظرات جمع پیش از گم شدن الی که همه او را دختری ساده، آروم، مهربون و...می دانستند در حالیکه هنوز چند ساعت هم از آشنایی شان با او نمی گذشت و پس از گم شدن او که 180 درجه نظرشان عوض می شد. نکته جالب اینجاست که همه آنها تحصیلکردگان رشته حقوق هستند نه مردم عامی.

اما در"جدایی نادر از سیمین" دغدغه فرهادی نسبت به مقوله قضاوت بسیار جدیتر و پررنگتر از تمام کارهای قبلی اش دیده می شود بنحویکه فیلم اصلاً با صحنه دادگاه آغاز می شود و بعلاوه با نشان ندادن قاضی از همین صحنه اولیه تا پایان فیلم، عملاً تماشاگر را در جای او و موقعیت قضاوت قرار می دهد. در تمام طول فیلم به اشکال مختلف با مفهوم قضاوت روبرو هستیم مثلاً آدمها مدام در حال قضاوت درباره همدیگر هستند. حجت قضاوت نادرستی درباره طبقه امثال: نادر و قهرایی دارد. وقتی می گوید:"شما دین و پیغمبر می شناسید؟"، "شما فکر می کنید ما حیوونیم و زن و بچه مون رو کتک می زنیم؟" ،"برات ناموس مهم نیست؟" و... تا مقطعی هم ما با حجت هم عقیده ایم. اما وقتی می بینیم نادر چون مطمئن نیست کبودی بدن پدرش ناشی از افتادن از تخت باشد از معاینه او در پزشکی قانونی خودداری می کند (شاید هم تردید دارد که اصلاً پدرش موافق این کار هست یانه)، از دخترش نمی خواهد در دادگاه به قاضی دروغ بگوید و یا قهرایی هم شهادتش را پس می گیرد، می فهمیم حجت اشتباه کرده و طبقه اجتماعی بالاتر نادر و قهرایی باعث نشده آنها وجدانشان را زیر پا بگذارند یا از سوی دیگر قضاوت نادرست نادر درباره دزد بودن راضیه. اما شاید زیباترین جلوه قضاوت را بتوان در نگاههای نگران، پرسشگر و شماتت بار ترمه به پدرش مشاهده کرد که نهایتاً هم باعث می شود مرد سرسختی چون نادر که حاضر می شود به زندان برود اما به همسرش برای تهیه وثیقه رو نیندازد دربرابر نگاههای دخترش تسلیم شده و اعتراف کند که دروغ گفته و می دانسته راضیه حامله است.

پدر نادر و ترمه نمادی از گذشته و آینده هستند که هر دو قربانی سرگشتگی و بحران نسل کنونی می شوند. ترمه که با دروغ گفتن در دادگاه وارد دنیای آلوده و تاریک والدین خود می شود و پدر بزرگ هم از لباس سیاه نادر در نمای پایانی می فهمیم که از دنیا رفته است. مرگی که شاید از لحظه ای آغاز شد که سیمین دستش را از دستان او که نمی خواست بگذارد برود بیرون کشید و با توجه به اینکه آن خانه،"خانه پدری" نادر بود ترکش از سوی سیمین معنای نمادینی هم پیدا می کند. این لحظه، آغازی بود برای فروپاشی. فروپاشی نادر تا جاییکه ناخواسته مرتکب قتل می شود. فروپاشی سیمین که گرچه رفتن، تصمیم قطعی اوست اما هیچگاه شوق و شعفی در او بابت این انتخاب نمی بینیم چون شاید خودش هم می داند چیزهایی که از دست می دهد بسیار بزرگتر از چیزهایی است که به دست می آورد. فروپاشی ترمه (که نهایتاً به دروغگویی او در دادگاه ختم می شود) و فروپاشی و نهایتاً نابودی پدربزرگ که نماد هویت و تکیه گاه است. پس از این است که او به پرستارش هم می گوید سیمین، از تخت سقوط می کند و اندک قدرت تکلمش (به نشانه راه برقراری ارتباط با دنیا) را هم از دست می دهد.

البته نادر و سیمین هم خود معلول هستند نه علت بروز بحران. معلول جامعه ای غمگین، گرفتار، افسرده و پر تنش. جامعه ای که افرادش مجبور به تظاهر می شوند. نگاه کنید به پوشش متفاوت نادر و سیمین در داخل و بیرون محل کار. تربیت یافتگان چنین جامعه ای چرا نباید به فرزندان خود دروغ بیاموزند؟ چرا نباید دنبال فرار از آن باشند؟ چرا نباید فرزندانشان را مجبور نکنند که از حق خود (حتی در حد انعام مختصر یک کارگر پمپ بنزین) نگذرند؟ و نهایتاً چرا نباید فرزندشان را قربانی خودخواهی و لجبازی خود نکنند؟ و نهایتاً چرا نباید هم گذشته و هویت خود را ویران نکنند و هم آینده را آلوده؟ در صحنه پایانی فیلم تصمیم ترمه مبنی بر انتخاب یکی از والدین برای ادامه زندگی نشان داده نمی شود. اما مگر فرقی هم می کند؟ آیا زندگی با با مادر دور از هویت و ریشه های خود (که علاقه ترمه به پدربزرگ خود نمادی از دلبستگی به آب و حاک و ریشه های خود است) باعث خوشبختی او می شود؟ یا زندگی در جامعه ای که به او می آموزد دنبال بقای خود باشد حتی به قیمت نابودی دیگری. همانطور که پدرش دروغ می گوید (آگاهی نداشتن از حاملگی راضیه) بخاطر زندان نرفتن، حجت از زنش می خواهد قسم دروغ بخورد تا پول دیه را بگیرد، مادرش بر سر تصمیم خود برای طلاق و به خارج رفتن می ایستد حتی به قیمت نابودی آینده دخترش و...

فیلم همانطور که با صحنه دادگاه آغاز شد با صحنه داگاه هم به پایان می رسد. در حالیکه پدر و مادر در راهروی دادگاه روبروی هم(نه کنار هم) نشسته اند و فرزندشان در برزخ دشوار انتخاب. در چنین جامعه ای چه نقطه روشنی برای آینده وجود دارد؟

سید محمدرضا فهمیزی
منبع : سینما پرس